Zoals beloofd in de vorige blog, zou ik nog terug komen op het stuk coaching.
Quinten Videler heeft het allemaal mooi verwoord.

Waar heb je in godsnaam een coach voor nodig?
Ik ieder geval voor het stuk bewustwording.

Ik zal je het stuk erbij zetten wat Videler vindt. Hij vindt namelijk het volgende:

Wat doet een coach?
Ik denk voornamelijk -zeker in mijn geval- het blootleggen van patronen. Dit zijn redeneringen en waarheden die niet logisch zijn, of jou niet helpen, maar die wel ‘vastzitten’ in je hoofd, in gedrag en in reacties.
Deze patronen zijn totaal niet effectief, maar ze zijn diep in je ‘systeem’ zijn gaan zitten en ze komen eruit als reflexen, in een fractie van een seconde. Patronen die je zelf (niet meer) ziet, en die je ook niet in vraag stelt. Ze zijn onderdeel van je overlevingstactieken. Dus ze loslaten is geen optie… daar ben je vast van overtuigd.
Samen met de coach ben ik dergelijke patronen gaan onderzoeken. We hebben ze op tafel gelegd, we hebben er eens omheen gelopen en ze van alle kanten bekeken. We zijn samen tot de conclusie gekomen wat werkt en wat niet werkt.
We hebben ook gekeken wie deze patronen in stand houdt en wie er welk aandeel in heeft. Daarna zijn we de dingen opnieuw gaan interpreteren en er nieuwe betekenissen aan gaan geven. Sommige redeneringen hebben we vervangen door nieuwe redeneringen die beter zijn, meer zinvol zijn, die waar zijn, die logischer zijn.
Concreet in de praktijk betekende dit dat ik in die situaties waar ik voorheen ‘in een kramp zou schieten’, ze nu begon te herkennen en voelen aankomen, waardoor ik ze steeds beter kon neutraliseren, en later ook afweren door anders te reageren.

Voordeel van een persoonlijke coach
Een coach helpt je om alles in het juiste perspectief te plaatsen en alles het juiste gewicht te geven. Met een coach gaat reflecteren sneller. Je komt sneller tot de essentie en je gaat gericht aan de slag vanuit je sterktes.
Het is heel fijn als je al dit werk kunt doen met een onafhankelijk iemand die volledig aan jouw kant staat. Die jou steunt. Je ook soms hard confronteert, dingen zegt die je met je neus op de feiten drukt. Inzicht geeft in gedragingen van anderen om jou heen. Hoe anderen soms tegenover jou een positiespel spelen. Inzicht geeft dat je niet altijd ‘iets moet’ met de feedback die je van anderen krijgt. De coach is een gids die jou vergezelt op deze reis en jou leert kijken naar jezelf.
Kun je ook ‘jezelf helpen’?
Uiteraard. Je moet niet naar een coach gaan om ‘naar jezelf te kijken’.
Reflecteren – vanuit een meta-positie naar jezelf kijken – dat kun je ook zelf doen. Je kunt bijvoorbeeld boeken lezen, je kunt schrijven, je kunt met vrienden of familie spreken. Maar voor mij persoonlijk valt dit eerder onder ‘dagelijkse persoonlijke verzorging’. Mijn overtuiging is dat wij mensen zo vernuftig in elkaar zitten, dat wijzelf nooit de echte basispatronen opgeven als we diep van binnen toch denken die nodig te hebben om te kunnen blijven functioneren. Of als de pijn die eronder zit, groter is dan we denken aan te kunnen.
Er zit ook een beetje een ‘risico’ aan zelf aan de slag gaan, vind ik. Je kunt op een verkeerd spoor belanden, of je kunt dingen onnodig zwaar maken. Opnieuw de feedback die je van mensen uit je omgeving krijgt wordt soms groter gebracht dan ze is. En feedback gaat vaak ook gepaard met een stukje ‘projectie’ – wat jouw sterkte is maakt een ander onzeker, de ander spreekt jou daarop aan maar doet dit op een haast beschuldigende toon. Ik heb al eens dagen besteed aan reflecteren, nadat ik dat soort feedback had ontvangen. Pas toen ik er met mijn coach over sprak, kwam ik tot het inzicht dat ik moest stoppen met ‘graven’.

Bron: Quint Videler, coach Gent (België) en omgeving.

Tja, een goede vraag. Ik kwam een artikel tegen waarin Quint Videler schrijft over het hoe en waarom van de coach. Wat voor toegevoegde waarde kan een coach hebben voor jou.
Beter dan Quint kan ik het niet vertellen. Ik wil u daarom dit artikel ook niet onthouden.

Waarom persoonlijke coaching? Ik vind dat coaching best gezien zou mogen worden als naar de kapper gaan, en dat het zeker niet gezien moet worden als plastische chirurgie. Dat er zogezegd niet eerst iets ‘goed fout moet gaan’ voordat je naar een coach gaat. Coaching is hulpverlening, maar coaching is ook gewoon verwennerij om je beter te voelen, zoals een dagje wellness.
Deze keer wil ik graag aan de hand van persoonlijke ervaringen enkele voordelen van ‘gecoacht worden’ laten zien. Maar het is tegelijk ook een oproep om kritisch te zijn naar je coach en over het traject dat je doorloopt. Gewoonweg omdat coaching ook best populair is. Dat brengt met zich mee dat er hopen coaches zich aanbieden, die misschien niet altijd de juiste coach voor jou kunnen zijn. Met deze blog hoop ik bij te dragen aan jouw eigen visie op wat coaching voor jou zou moeten brengen.

Aanleiding voor de coachingSommige woorden en beschrijvingen die je hierna gaat lezen, komen misschien wat zwaarwichtig over. Zoals bijvoorbeeld “overlevingstactiek”. Ik zou je willen vragen om je niet te laten afschrikken door dit soort woordkeuzes, niet te denken “ja maar zo erg ben ik er niet aan toe”. Jezelf ‘redden’ in situaties komt dagelijks voor in het groot en in het klein. Het gaat om de patronen. Boven water en onder water. Subtiel en minder subtiel aanwezig. Patronen bij jezelf (h)erkennen is zeer waardevol. Daarmee vind je een beter evenwicht voor jezelf.
Ik ben zelf voor het eerst bij een coach terecht gekomen omdat ik – vanuit inzichten nu achteraf – in mijn werksituatie ‘aan het vastlopen was’. Ik denk dat dit het beste label is om samen te vatten wat er gebeurde. Want er gebeurde veel. Zowel privé als op het werk. Mijn emmer was duidelijk vol. Er was te veel gebeurd. Ik had in de laatste jaren deuken opgelopen op het werk. Ik was aan het ‘overleven’.

Door in mijn ogen onredelijk te zijn aangepakt door mensen die recent ‘boven mij’ stonden, trad er in bepaalde terugkerende situaties een soort kramp op. Een fysieke reactie met een blokkerend effect waardoor ik niet goed meer kon reageren. Ook was ik op mijn werk niet meer in staat om voldoende nieuwe initiatieven te nemen, ik had een bepaalde verantwoordelijkheid en de bijbehorende ruimte gekregen, maar ik deed er niet écht iets mee. Ik handelde niet vanuit eigen overtuiging of visie. Ik was er vooral op gericht om datgene te doen waarvan ik vermoedde(!) dat mijn baas ze wilde zien. Op een bepaald moment brak het elastiek gewoon, tijdens een eindejaar beoordelingsgesprek. Ik had het geluk dat ik toen voor een baas werkte die zelf al wat waters doorzwommen had, en die ook bekend was met, hoe zal ik het zeggen…. dat er meer is dan enkel de klassieke scholing en vorming van een mens. Zo heb ik het geluk gehad te mogen starten om te werken met een coach. Een geschenk.

Hoe het verder gaat zal ik in mijn volgende blog vertellen.
Bron: MD training coaching consult Blog, Quint Videler