Zoals beloofd in de vorige blog, zou ik nog terug komen op het stuk coaching.
Quinten Videler heeft het allemaal mooi verwoord.

Waar heb je in godsnaam een coach voor nodig?
Ik ieder geval voor het stuk bewustwording.

Ik zal je het stuk erbij zetten wat Videler vindt. Hij vindt namelijk het volgende:

Wat doet een coach?
Ik denk voornamelijk -zeker in mijn geval- het blootleggen van patronen. Dit zijn redeneringen en waarheden die niet logisch zijn, of jou niet helpen, maar die wel ‘vastzitten’ in je hoofd, in gedrag en in reacties.
Deze patronen zijn totaal niet effectief, maar ze zijn diep in je ‘systeem’ zijn gaan zitten en ze komen eruit als reflexen, in een fractie van een seconde. Patronen die je zelf (niet meer) ziet, en die je ook niet in vraag stelt. Ze zijn onderdeel van je overlevingstactieken. Dus ze loslaten is geen optie… daar ben je vast van overtuigd.
Samen met de coach ben ik dergelijke patronen gaan onderzoeken. We hebben ze op tafel gelegd, we hebben er eens omheen gelopen en ze van alle kanten bekeken. We zijn samen tot de conclusie gekomen wat werkt en wat niet werkt.
We hebben ook gekeken wie deze patronen in stand houdt en wie er welk aandeel in heeft. Daarna zijn we de dingen opnieuw gaan interpreteren en er nieuwe betekenissen aan gaan geven. Sommige redeneringen hebben we vervangen door nieuwe redeneringen die beter zijn, meer zinvol zijn, die waar zijn, die logischer zijn.
Concreet in de praktijk betekende dit dat ik in die situaties waar ik voorheen ‘in een kramp zou schieten’, ze nu begon te herkennen en voelen aankomen, waardoor ik ze steeds beter kon neutraliseren, en later ook afweren door anders te reageren.

Voordeel van een persoonlijke coach
Een coach helpt je om alles in het juiste perspectief te plaatsen en alles het juiste gewicht te geven. Met een coach gaat reflecteren sneller. Je komt sneller tot de essentie en je gaat gericht aan de slag vanuit je sterktes.
Het is heel fijn als je al dit werk kunt doen met een onafhankelijk iemand die volledig aan jouw kant staat. Die jou steunt. Je ook soms hard confronteert, dingen zegt die je met je neus op de feiten drukt. Inzicht geeft in gedragingen van anderen om jou heen. Hoe anderen soms tegenover jou een positiespel spelen. Inzicht geeft dat je niet altijd ‘iets moet’ met de feedback die je van anderen krijgt. De coach is een gids die jou vergezelt op deze reis en jou leert kijken naar jezelf.
Kun je ook ‘jezelf helpen’?
Uiteraard. Je moet niet naar een coach gaan om ‘naar jezelf te kijken’.
Reflecteren – vanuit een meta-positie naar jezelf kijken – dat kun je ook zelf doen. Je kunt bijvoorbeeld boeken lezen, je kunt schrijven, je kunt met vrienden of familie spreken. Maar voor mij persoonlijk valt dit eerder onder ‘dagelijkse persoonlijke verzorging’. Mijn overtuiging is dat wij mensen zo vernuftig in elkaar zitten, dat wijzelf nooit de echte basispatronen opgeven als we diep van binnen toch denken die nodig te hebben om te kunnen blijven functioneren. Of als de pijn die eronder zit, groter is dan we denken aan te kunnen.
Er zit ook een beetje een ‘risico’ aan zelf aan de slag gaan, vind ik. Je kunt op een verkeerd spoor belanden, of je kunt dingen onnodig zwaar maken. Opnieuw de feedback die je van mensen uit je omgeving krijgt wordt soms groter gebracht dan ze is. En feedback gaat vaak ook gepaard met een stukje ‘projectie’ – wat jouw sterkte is maakt een ander onzeker, de ander spreekt jou daarop aan maar doet dit op een haast beschuldigende toon. Ik heb al eens dagen besteed aan reflecteren, nadat ik dat soort feedback had ontvangen. Pas toen ik er met mijn coach over sprak, kwam ik tot het inzicht dat ik moest stoppen met ‘graven’.

Bron: Quint Videler, coach Gent (België) en omgeving.

Tja, een goede vraag. Ik kwam een artikel tegen waarin Quint Videler schrijft over het hoe en waarom van de coach. Wat voor toegevoegde waarde kan een coach hebben voor jou.
Beter dan Quint kan ik het niet vertellen. Ik wil u daarom dit artikel ook niet onthouden.

Waarom persoonlijke coaching? Ik vind dat coaching best gezien zou mogen worden als naar de kapper gaan, en dat het zeker niet gezien moet worden als plastische chirurgie. Dat er zogezegd niet eerst iets ‘goed fout moet gaan’ voordat je naar een coach gaat. Coaching is hulpverlening, maar coaching is ook gewoon verwennerij om je beter te voelen, zoals een dagje wellness.
Deze keer wil ik graag aan de hand van persoonlijke ervaringen enkele voordelen van ‘gecoacht worden’ laten zien. Maar het is tegelijk ook een oproep om kritisch te zijn naar je coach en over het traject dat je doorloopt. Gewoonweg omdat coaching ook best populair is. Dat brengt met zich mee dat er hopen coaches zich aanbieden, die misschien niet altijd de juiste coach voor jou kunnen zijn. Met deze blog hoop ik bij te dragen aan jouw eigen visie op wat coaching voor jou zou moeten brengen.

Aanleiding voor de coachingSommige woorden en beschrijvingen die je hierna gaat lezen, komen misschien wat zwaarwichtig over. Zoals bijvoorbeeld “overlevingstactiek”. Ik zou je willen vragen om je niet te laten afschrikken door dit soort woordkeuzes, niet te denken “ja maar zo erg ben ik er niet aan toe”. Jezelf ‘redden’ in situaties komt dagelijks voor in het groot en in het klein. Het gaat om de patronen. Boven water en onder water. Subtiel en minder subtiel aanwezig. Patronen bij jezelf (h)erkennen is zeer waardevol. Daarmee vind je een beter evenwicht voor jezelf.
Ik ben zelf voor het eerst bij een coach terecht gekomen omdat ik – vanuit inzichten nu achteraf – in mijn werksituatie ‘aan het vastlopen was’. Ik denk dat dit het beste label is om samen te vatten wat er gebeurde. Want er gebeurde veel. Zowel privé als op het werk. Mijn emmer was duidelijk vol. Er was te veel gebeurd. Ik had in de laatste jaren deuken opgelopen op het werk. Ik was aan het ‘overleven’.

Door in mijn ogen onredelijk te zijn aangepakt door mensen die recent ‘boven mij’ stonden, trad er in bepaalde terugkerende situaties een soort kramp op. Een fysieke reactie met een blokkerend effect waardoor ik niet goed meer kon reageren. Ook was ik op mijn werk niet meer in staat om voldoende nieuwe initiatieven te nemen, ik had een bepaalde verantwoordelijkheid en de bijbehorende ruimte gekregen, maar ik deed er niet écht iets mee. Ik handelde niet vanuit eigen overtuiging of visie. Ik was er vooral op gericht om datgene te doen waarvan ik vermoedde(!) dat mijn baas ze wilde zien. Op een bepaald moment brak het elastiek gewoon, tijdens een eindejaar beoordelingsgesprek. Ik had het geluk dat ik toen voor een baas werkte die zelf al wat waters doorzwommen had, en die ook bekend was met, hoe zal ik het zeggen…. dat er meer is dan enkel de klassieke scholing en vorming van een mens. Zo heb ik het geluk gehad te mogen starten om te werken met een coach. Een geschenk.

Hoe het verder gaat zal ik in mijn volgende blog vertellen.
Bron: MD training coaching consult Blog, Quint Videler

Ik kwam een artikel tegen van SoChicken. Een mooi artikel dat ik jullie niet wil
onthouden.
Hij schrijft over de rampen in deze wereld en hoe je ze kunt verwerken. Mindful is een onderdeel ervan. Ik heb het gelezen en vond het zeker de moeite waard om te delen. Lees wat deze man ervan vindt.

Van tijd tot tijd staat onze wereld op zijn kop. Er gebeurt iets verschrikkelijks, en het laat je niet los. Over dankbaarheid, acceptatie en loslaten. Je krijgt het niet uit je hoofdDe wereld schudt, en je kunt je er niet van losmaken. Verdriet, angst, woede. Je ziet de beelden op het nieuws, je leest de achtergronden in de krant, je hoort de verhalen op straat. Iedereen is ermee bezig, iedereen is aan het verwerken wat er gebeurd is.
Het gebeurde op 11 september 2001, op 26 december 2004 toen Azië werd overvallen door een muur van water, het gebeurde toen het Malaysia Airlines toestel vol met landgenoten uit de lucht werd gehaald, en het gebeurt nu Frankrijk op haar grondvesten schudt.
Je draagt het met je mee als een bal in je maag. Je voelt de pijn, het verlies, je ervaart werkelijk medeleven.
De pijn verwerkenGrote rampen, nare aanslagen, oorlogen, conflicten en natuurrampen komen voor van tijd tot tijd. Het is een aspect van onze moderne, geglobaliseerde samenleving. Dingen gaan meestal goed. Maar als het mis gaat, dan zijn de gevolgen groot. En dankzij het internet voelen we ons meer betrokken dan ooit.
Dat is mooi, want door deze betrokkenheid ervaren we onze menselijkheid. We voelen ons betrokken bij mensen die we niet kennen, dat brengt ons dichter bij elkaar. Het is ook naar, omdat we het gevoel krijgen dat we het verdriet van de wereld met ons meedragen.
Hoe ga je hier goed mee om? Hieronder heb ik mijn tips op een rijtje gezet. Ze werken niet voor iedereen en ze werken niet voor iedere ramp. Maar hopelijk biedt het je steun op momenten dat de wereld je overweldigt met verdriet.
1. Wees dankbaarJa, dankbaar. Voel je dankbaar voor het feit dat je zo geraakt wordt door het verdriet en het verlies van andere mensen. Je medeleven is geen probleem dat moet worden opgelost, het is een gave. Empathie is een prachtige eigenschap en je mag dankbaar zijn dat je het zo sterk voelt.
En tegelijkertijd, wees dankbaar voor het feit dat jij en de mensen van wie je houdt gespaard zijn. Dat je nog langer mag genieten van dit leven. Zie de gebeurtenis als een herinnering dat het leven zo voorbij kan zijn. En zie het als je verantwoordelijkheid om je leven zo goed mogelijk te gebruiken. Om jezelf te leren kennen als een persoon die zijn best doet om lief te hebben, werkt om anderen te helpen, zijn talenten ontplooit en zijn grootste dromen najaagt.
2. Haal jezelf terug naar het hier en nuLaatst, met het nieuws van Malaysia Airlines in gedachten, keek ik naar mijn kippen. Ze liepen vrolijk rond in hun ren, eentje was aan het genieten van een stofbad. Ze werden hysterisch toen ik wat sla in hun hok legde. Ze maakten zich niet druk om wat er gaande was in de wereld, ze maakten zich druk om sla.
Dieren zijn altijd mindful. Altijd in het moment. Ze maken zich niet druk over het verleden of over de toekomst. Ze houden zich bezig met wat zich hier afspeelt.
Als de wereld te overweldigend wordt kijk ik graag naar dieren. Ze herinneren me eraan dat het leven doorgaat. En dat wat er elders in de wereld gebeurt niet echt relevant is voor het hier en nu.
Mindfulness is een gezonde en aangename afwisseling op onze verbonden samenleving. Het helpt je tot rust te komen, je hoofd leeg te maken en je leven even volledig te ervaren. Ongeacht wat er zich buiten je omgeving afspeelt. Neem de tijd om in het hier en nu te zijn, om iets te doen met volle aandacht.
3. Overweldig jezelf nietZodra er iets ergs gebeurt kun je er bijna 24 uur per dag mee bezig zijn. Ik weet nog hoe ik na 11 september 2001 letterlijk verslaafd raakte aan het nieuws. CNN, RTLZ, internet, kranten, het ging maar door. Daar kunnen we tegenwoordig allerlei social media kanalen aan toevoegen. Er is een eindeloze stroom van feiten, verhalen, geruchten en meningen te vinden.
Je leven gaat door, de ramp is gebeurd. Die dingen veranderen niet. Ook niet als je op de hoogte blijft van alle ontwikkelingen. Je bent niet respectloos als je stopt met het volgen van alle ontwikkelingen. Blijven hangen in het verdriet, het verlies, de angst en de woede helpt je niet om zelf liefdevol te leven.
Je grootste verantwoordelijkheid is niet het volgen van alle ontwikkelingen. Je grootste verantwoordelijkheid is ervoor zorgen dat je liefde deelt met de mensen om je heen. Nogmaals, wees dankbaar dat je er bent, dat je voelt wat je voelt, dat je in staat bent om je leven en de wereld mooier te maken. Niemand heeft er iets aan als jij je een week neerslachtig voelt om wat er gebeurd is. Heel veel mensen hebben er iets aan als je liefdevol en vrolijk bent.
Het is niet oppervlakkig of respectloos om positief te zijn nadat er iets ergs is gebeurd. Het getuigt van wijsheid. Je kunt niet veranderen aan wat er gebeurd is, je kunt wel iets veranderen aan wat er gaat gebeuren. En door positief en liefdevol te zijn maak je de toekomst waarschijnlijk mooier.
4. Durf te relativerenRampen raken ons harder dan structurele problemen. We voelen ons gegrepen door de willekeurigheid, door het feit dat het zo plotseling gebeurt, doordat het vaak zo dichtbij komt en zo herkenbaar is. Een ramp is nieuwswaardig, en wordt breed uitgemeten in de media. Zodra er iets gebeurt lijkt het alsof deze ramp de belangrijkste gebeurtenis op aarde is.
Maar dat is het niet. Dat is het nooit. De kans is groot dat er alleen al tijdens het 8 uur journaal meer mensen overlijden aan honger dan het aantal slachtoffers dat de ramp heeft veroorzaakt.
Is een leven dat genomen wordt door een grote ramp belangrijker dan een leven dat genomen wordt door onnodige honger? Is een kind uit de EU belangrijker dan een kind uit Congo? Volgens onze grondwet niet. En volgens mij ook niet.
Hoe erg een ramp ook is, we hebben meestal belangrijkere zaken om ons druk over te maken. De wereld is groot, en er gaan veel dingen mis. Deze ramp is daar slechts een klein onderdeel van. Het is verschrikkelijk wat er is gebeurd, maar dit besef zet alles iets meer in perspectief.
5. Beweeg richting liefdeKijk vooruit, voel je dankbaar voor de fijne dingen in het leven, voel je dankbaar voor de lessen die vervelende gebeurtenissen je leren. Besef dat alles is zoals het is, en dat je enkel nog invloed hebt op de toekomst. En dat de toekomst beter kan worden als je er op een positieve manier mee aan de slag gaat.
Vervelende dingen gebeuren. Maar zodra jij er nog bent, kun je je best doen om je leven en de levens van de mensen om je heen mooier te maken. Dat maakt je leven waardevol, dat geeft je voldoening en geluk.
Grote rampen moeten verwerkt worden. Door jou, door mij en door de rest van de samenleving. Dat is soms niet makkelijk en dat hoeft ook niet. Je staat er niet alleen voor, en ik hoop dat deze tips je steun en hoop geven in moeilijke tijden.

Bron: https://sochicken.nl/nare-gebeurtenissen

Ouders hebben vaak te kampen met kinderen die niet meekomen op school. Deze kinderen zijn meestal intelligent. Toch komen ze niet mee op school. Lezen slecht of rekenen is juist moeilijk. Hoe kan het dan dat juist deze kinderen toch slecht presteren op school?

Veel van deze kinderen zijn beelddenkers en die hebben nu eenmaal een andere manier van informatie opnemen. Dat is erg lastig als je alles aangeboden krijgt op een manier die je niet helemaal begrijpt.
Als je nagaat dat 3 op de 10 kinderen beelddenker zijn, betekent dat op 30 kinderen dat je 9 kinderen met problemen kunt hebben in een klas. En dat alleen omdat ze niet helemaal begrepen worden en niet de juiste aanpak krijgen.

Als je meer wilt begrijpen over dit probleem moet je je eerst verdiepen in het beelddenken. Daar wil ik het nu niet over hebben. Als je goed zoekt op internet of op onze site bij kindercoaching kijkt, kun je genoeg informatie vinden over dit onderwerp. (zie ook vorige artikelen).

Belangrijker is hoe je ermee omgaat. Worden die kinderen wel begrepen? Nee, ik denk van niet. Vaak wordt het probleem ergens anders gelegd. Laatst hoorde ik zelfs van een moeder dat haar kind altijd een leerprobleem zal blijven houden. Hij is nu eenmaal zo en zal niet goed kunnen leren. 
Wat een onzin, en wat erg. Ik kan daar zo boos over worden. Deze kinderen worden dus zomaar opgegeven en niet op de juiste manier geholpen. En dat terwijl het zo makkelijk is om ze te helpen. Als je de juiste manier maar weet. 

Ieder kind heeft recht op onderwijs en dan bedoel ik GOED onderwijs, passend onderwijs als je het zo wilt noemen. In plaats van naar problemen te zoeken in zo'n kind, kun je beter eens kijken wat dat kind nodig heeft om goed te kunnen leren. 
In het huidige onderwijs worden methodes gebruikt om inzicht te verschaffen in wat de kinderen leren. Erg mooi allemaal en zeker goed. Alleen voor die enkele kinderen lukt het met deze methodes niet.
Zadel dat kind dan niet met nog een probleem op en ga niet eindeloos onderzoeken uitvoeren. Test of dat kind een beelddenker is. Dat zou de eerste stap moeten zijn. Daarna kun je altijd nog onderzoeken erop zetten als niks meer helpt.

De eerste belangrijke stap is dus: testen of het een beelddenker is. Dat kan met een eenvoudige vragenlijst voor ouders of leerkrachten. Het zijn maar 18 vragen. Dat is toch niet te veel gevraagd?
Als je daar je antwoord op hebt kun je meteen starten met de aanpak.
Biedt dat kind de leerstof anders aan, dan zul je merken dat dat kind zich begrepen voelt en dat het net zo goed kan lezen, rekenen of leren als elk ander kind. Natuurlijk zal het kind altijd wat meer moeite hebben met de leerstof, omdat het nu eenmaal moeilijk is in een wereld die in woorden denkt je staande te houden. Dat kost moeite en je zult moeten oefenen en trainen. Maar aan de andere kant, moet ieder kind dat als je wilt leren lezen of rekenen.

Laten we stoppen om overal een leerprobleem van te maken en etiketjes op de kinderen te plakken of ze in hokjes te stoppen!
Laten we ze meteen verder helpen in hun ontwikkeling!

Een andere kijk op gedragsproblemen bij kinderen
3/22/2015


Hoog percentage kinderen nog gevoeliger dan de andere beelddenkers.

Laatst las ik een artikel over Hoog Sensitieve Kinderen. Dat wil ik jullie niet onthouden. Het meest verbaasde me het percentage. Tot nu toe zijn we uitgegaan van 5% beelddenkers. Echter als je het over hoog sensitieve kinderen hebt, dan ligt het percentage veel hoger en wel op 20%. Dan praten we alleen nog maar over de geteste kinderen. Toch zijn deze kinderen ook beelddenkers. Als we het over beelddenkers, dan praten we dus over een veel hoger aantal.
Niet elk kind hoeft er last van te hebben natuurlijk. En als we het over de kinderen van groep 1 en 2 hebben van de basisschool, dan zijn het er nog veel meer. Die mogen we echter niet in zijn geheel meetellen, omdat die kinderen hun voorkeurshelft van de hersenenen nog aan het ontwikkelen zijn. Dat kan nog alle kanten op.

Wat de hoog sensitieve kinderen van de andere beelddenkers onderscheidt is toch wel hun gevoel.
Hoog sensitieve kinderen zijn kinderen die de wereld om hun heen ervaren, organiseren en integreren op basis van hun gevoel en hun handelen daarop afstemmen. Omdat deze kinderen een sterker ontwikkeld ‘gevoelsinstrument’ hebben, raken zij sneller overweldigd door allerlei prikkels die via de zintuigen worden geregistreerd. Niet alleen vangen zij meer prikkels op, de prikkels komen ook nog eens sterker binnen. Veel van deze prikkels worden door de meeste kinderen niet eens opgemerkt.
Doordat de binnenkomende prikkels lastiger verwerkt worden of sommige van deze prikkels te sterk binnen komen, hebben hoog sensitieve kinderen moeite om hun aandacht te focussen en bij de taak te houden. Problemen met concentratie springen dan ook in het oog bij deze kinderen.
Dus een hoog sensitief persoon is gevoeliger voor indrukken en neemt subtieler nuances waar dan de gemiddelde persoon.

HSP in de maatschappij.
Onze maatschappij is overwegend ingesteld op het gebruik van onze cognitieve vaardigheden. Dat wil zeggen: alle handelingen en processen in het lichaam die gericht zijn op het verwerven, onthouden, ontwikkelen en (re)produceren van kennis, ten einde geld te kunnen genereren en zo onze bijdrage aan het economische systeem te leveren. Een samenleving die gericht is op het gebruik van met name de linker hersenhelft. Vanuit deze samenleving komt een eisenpakket naar voren, waaraan wij in onze scholing, opvoeding en sociale omgangsvormen moeten voldoen om goed te kunnen gedijen in de maatschappij. Dit eisenpakket wordt vertaald naar kerndoelen voor het basisonderwijs en vanuit deze kerndoelen worden per leerjaar leerlijnen geformuleerd die het kind aan het eind van dat schooljaar doorlopen moet hebben om een goed ontwikkelingsperspectief te laten zien. Wanneer het kind deze leerlijn niet goed doorloopt, is er sprake van een afwijkend ontwikkelingsperspectief en hebben we te maken met een kind dat extra zorg behoeft binnen het onderwijs. Het kind komt niet met de middenmoot mee en dus moet er iets met het kind aan de hand zijn. Is er ook echt iets met het kind aan de hand? 

HSP op school.
Scholen zijn ingesteld op het overdragen van kennis en deze kennis leren gebruiken op een wijze waarbij het kind vanuit het denken tot inzicht komt en van daaruit leert handelen. Hier kan het bij het hoog sensitieve kind spaak gaan lopen. Het hoog sensitieve kind bevat namelijk eigenschappen, die overwegend aangestuurd worden vanuit de rechter hersenhelft. En de rechter hersenhelft kan niet analyseren, organiseren, plannen en logisch handelen. De rechter hersenhelft is intuïtief, impulsief, emotioneel, creatief, beeldend, ritmisch, handelt op basis van ingevingen en mogelijkheden. Veel van deze eigenschappen staan het kind in de weg om te voldoen aan de eisen die vanuit het huidige onderwijs aan hem gesteld worden.
Stilzitten, luisteren, niet voor je beurt praten, op je plek blijven, je aandacht bij de les houden etc. Het zijn allemaal vaardigheden die veel van het hoog sensitieve kind vragen en belemmerend werken, omdat de aandacht continu uitgaat naar impulsen die onderdrukt moeten worden, de impulsen die geïnitieerd worden vanuit de rechter hersenhelft. De impulsen die uitnodigen om gedrag te vertonen, dat in de klas onwenselijk, inadequaat of zelfs als ongepast wordt beschouwd. Gedrag dat een stoorzender vormt voor de leerkracht en/of de andere kinderen in de klas. Daarnaast wordt het kind afgeleid door de indrukken uit de klas: geluiden, sferen, luchtjes, stemmingen en fysieke klachten van andere. Allemaal indrukken die innerlijk een weerslag op het kind hebben.
Enerzijds heeft dit kind dus te maken met ongemakken vanuit zijn hoog sensitieve belevenissen en anderzijds moet dit kind functioneren in een onderwijssetting die niet tegemoet komt aan de manier waarop hij het beste tot leren komt. Dit legt een enorme druk op het kind, waardoor het binnen genoemde problematiek ook nog eens met stress moet dealen. Stress van niet gewaardeerd worden, stres van niet goed genoeg zijn, stress van de indrukken die als last ervaren worden.
Chronisch stress leidt tot vermoeidheid en vermoeidheid komt het concentratievermogen niet ten goede. Het kind gaat faalangst vertonen, het kind gaat moeilijkheden uit de weg (vermijdingsgedrag),  het kind kan zich terugtrekken of het kind kan druk en/of onhandelbaar gedrag vertonen. Allemaal signalen die het kind afgeeft omdat het zich niet begrepen, gezien of gehoord voelt. Dit kind verkeert in nood en heeft hulp nodig.

In vrijwel iedere klas zitten één of meer hoogsensitieve kinderen. Toch worden zij over het algemeen niet als zodanig herkend. Uit onderzoek blijkt dat er een kans van slechts 11% is dat bij gedrag van een kind in de klas wordt gedacht aan hooggevoeligheid (LiHSK, 2006) Dus neem tien hoogsensitieve kinderen, verdeeld over tien klassen en slechts bij één kind zal worden onderkend dat het hoogsensitief is.
Het begrip ‘hoogsensitief’ (of ‘hooggevoelig’) is relatief nieuw. Amerikaans psycholoog Elaine N. Aron was de eerste die er in 1996 in de V.S. over publiceerde. In Nederland werd het begrip pas in 2002 bekend. De meeste informatie over hoogsensitiviteit is geschreven in een gevoelsmatige of spirituele context, waardoor er weinig praktische binding lijkt te zijn met het onderwijs. Veel leerkrachten associëren het begrip dan ook met zweverigheid of verlegen gedrag ‘waar een kind wel overheen groeit’. Maar hoogsensitiviteit staat voor meer dan alleen een emotionele gevoeligheid. Hoog sensitieve kinderen hebben bijvoorbeeld een leerstrategie die vraagt om een gerichte begeleiding van de leerkracht.

Bron: LIHSK (Landelijk Informatiepunt Hoog Sensitieve Kinderen)

Kinderen die uitvallen op school, dat is een dagelijkse bezigheid voor leerkrachten. Zij zijn de professionals die onze kinderen onderrichten. Wij vertrouwen op hen dat zij onze kinderen het beste geven, dus ook het beste van hen zelf.
Ik merk dat scholen er heel verschillend mee omgaan. Gelukkig hoor ik veel geluiden dat kinderen goed geholpen worden, dat men een open oor heeft voor de problemen van kinderen en daarmee ook hun ouders. Men werkt mee en denkt mee om de kinderen zo goed mogelijk te helpen met hun problemen, zoals lezen, rekenen of anders.
Toch hoor ik ook helaas geluiden van scholen die het laten liggen. Het is toch een verloren zaak hoor je dan. Hopeloos geval, is niks mee te beginnen, geen beginnen aan, haalt het toch niet meer in.
Jammer is het dat leerkrachten nog zo reageren. En dat terwijl er wel degelijk wat aan leerproblemen te doen is. Ook onze kinderen die D of E scoren op de CITO toetsen zijn te helpen. Juist voor hen zijn er methodieken op de markt die hen helpen om beter te worden met leren. Om ook mee te komen in de klas. Ik heb gelukkig al heel wat kinderen mogen helpen om mee te komen in de klas. Wil niet zeggen dat ze er al gelijk zijn, maar ze zijn op de goede weg. Kinderen moeten leren hoe ze hun informatie op de goede manier kunnen verwerken. Niet alle kinderen doen dat op dezelfde manier en ook een leerkracht moet leren om dat verschil binnen een klas op te vangen.
Als men denkt dat dat veel tijd kost heeft men het is. Met kleine aanpassingen in de les en de verlengde instructies kun je juist deze kinderen bereiken en helpen.
Leerkrachten sta open voor andere methodes om deze kinderen te helpen. Of laat specialisten helpen. Laat je informeren over beelddenkers en hoe ze hun informatie opnemen en verwerken. Daar leer je veel van en krijg je meer begrip.
Wil je meer weten over dit onderwerp, kijk dan op onze site of vraag informatie aan.