Waarom ga je naar een coach

Tja, een goede vraag. Ik kwam een artikel tegen waarin Quint Videler schrijft over het hoe en waarom van de coach. Wat voor toegevoegde waarde kan een coach hebben voor jou.
Beter dan Quint kan ik het niet vertellen. Ik wil u daarom dit artikel ook niet onthouden.

Waarom persoonlijke coaching? Ik vind dat coaching best gezien zou mogen worden als naar de kapper gaan, en dat het zeker niet gezien moet worden als plastische chirurgie. Dat er zogezegd niet eerst iets ‘goed fout moet gaan’ voordat je naar een coach gaat. Coaching is hulpverlening, maar coaching is ook gewoon verwennerij om je beter te voelen, zoals een dagje wellness.
Deze keer wil ik graag aan de hand van persoonlijke ervaringen enkele voordelen van ‘gecoacht worden’ laten zien. Maar het is tegelijk ook een oproep om kritisch te zijn naar je coach en over het traject dat je doorloopt. Gewoonweg omdat coaching ook best populair is. Dat brengt met zich mee dat er hopen coaches zich aanbieden, die misschien niet altijd de juiste coach voor jou kunnen zijn. Met deze blog hoop ik bij te dragen aan jouw eigen visie op wat coaching voor jou zou moeten brengen.

Aanleiding voor de coachingSommige woorden en beschrijvingen die je hierna gaat lezen, komen misschien wat zwaarwichtig over. Zoals bijvoorbeeld “overlevingstactiek”. Ik zou je willen vragen om je niet te laten afschrikken door dit soort woordkeuzes, niet te denken “ja maar zo erg ben ik er niet aan toe”. Jezelf ‘redden’ in situaties komt dagelijks voor in het groot en in het klein. Het gaat om de patronen. Boven water en onder water. Subtiel en minder subtiel aanwezig. Patronen bij jezelf (h)erkennen is zeer waardevol. Daarmee vind je een beter evenwicht voor jezelf.
Ik ben zelf voor het eerst bij een coach terecht gekomen omdat ik – vanuit inzichten nu achteraf – in mijn werksituatie ‘aan het vastlopen was’. Ik denk dat dit het beste label is om samen te vatten wat er gebeurde. Want er gebeurde veel. Zowel privé als op het werk. Mijn emmer was duidelijk vol. Er was te veel gebeurd. Ik had in de laatste jaren deuken opgelopen op het werk. Ik was aan het ‘overleven’.

Door in mijn ogen onredelijk te zijn aangepakt door mensen die recent ‘boven mij’ stonden, trad er in bepaalde terugkerende situaties een soort kramp op. Een fysieke reactie met een blokkerend effect waardoor ik niet goed meer kon reageren. Ook was ik op mijn werk niet meer in staat om voldoende nieuwe initiatieven te nemen, ik had een bepaalde verantwoordelijkheid en de bijbehorende ruimte gekregen, maar ik deed er niet écht iets mee. Ik handelde niet vanuit eigen overtuiging of visie. Ik was er vooral op gericht om datgene te doen waarvan ik vermoedde(!) dat mijn baas ze wilde zien. Op een bepaald moment brak het elastiek gewoon, tijdens een eindejaar beoordelingsgesprek. Ik had het geluk dat ik toen voor een baas werkte die zelf al wat waters doorzwommen had, en die ook bekend was met, hoe zal ik het zeggen…. dat er meer is dan enkel de klassieke scholing en vorming van een mens. Zo heb ik het geluk gehad te mogen starten om te werken met een coach. Een geschenk.

Hoe het verder gaat zal ik in mijn volgende blog vertellen.
Bron: MD training coaching consult Blog, Quint Videler

---